تابستون امسال، یه اتفاق باحال تو مدرسه‌ی ما افتاد. کلاس قدیمی و خسته‌ی مدرسه رو تبدیل کردن به یه کارگاه هنری شیک و پیک! تازه فهمیدیم که مدرسه‌مون چقدر بهمون اهمیت می‌ده. وقتی وارد کارگاه شدیم، باورمون نمی‌شد! دیوارها رو محکم کرده بودن، سقف رو رنگ روشن زده بودن و کلی میز و صندلی جدید گذاشته بودن. یه عالمه ابزار آلات کارگاهی هم خریده بودن که بتونیم هر کاری دلمون بخواد بکنیم.

میزهای کارمون از چوب تبریز درست شده بود و حسابی محکم بودن. این میزها رو با الوارهای محکم ساختن تا بتونیم با خیال راحت روشون کار کنیم. علاوه بر این، کلی گیره و ابزار دیگه هم برای کارهای نجاری و جوشکاری تهیه کرده بودن.

یکی از کارهای مهمی که انجام شده بود، برق‌کشی مجدد کارگاه بود. سیم‌کشی قدیمی رو عوض کرده بودن و یه سیستم روشنایی جدید نصب کرده بودن. حالا دیگه تو کارگاه، نور کافی داشتیم و می‌تونستیم با خیال راحت کار کنیم.

یادمه وقتی برای اولین بار با دوستانم رفتیم تو کارگاه، کلی ذوق‌زده شدیم. انگار وارد یه دنیای جدید شده بودیم. دیگه لازم نبود تو کلاس‌های تنگ و کوچک کار کنیم. حالا یه فضای بزرگ و مجهز داشتیم که می‌تونستیم هر ایده ای رو که تو سرمون بود، پیاده کنیم.